کابل شبکه

کابل شبکه مفهومی گسترده از انواع کابلهای مورد استفاده در شبکه های مختلف است که برای اتصال و انتقال داده ها بین شبکه و رایانه ها استفاده می شود. انواع  مختلفی از کابل شبکه در بازار وجود دارد و برای شرایط مختلف شبکه به کابل های شبکه مختلفی نیاز است. کراس اوور اترنت ، جفت پیچ خورده ، کواکسیال و فیبر نوری چهار کابل شبکه متداول هستند.

انواع کابل شبکه

کابلهای کواکسیال

در دهه ۱۸۸۰ اختراع شد ، “كواكس” به عنوان كابلي معروف بود كه مجموعه هاي تلويزيون را به آنتن هاي خانه متصل مي كرد. کابل کواکسیال همچنین استانداردی برای کابل های اترنت ۱۰ مگابیت بر ثانیه است. هنگامی که ۱۰ مگابیت بر ثانیه اترنت محبوب ترین بود ، در طول ۱۹۸۰s و اوایل ۱۹۹۰s ، شبکه ها به طور معمول از یکی از دو نوع کابل Coax استفاده می کردند – تینت (استاندارد ۱۰BASE2) یا ضخیم (۱۰BASE5). این کابل ها از یک سیم مسی داخلی با ضخامت های مختلف تشکیل شده است که توسط عایق و یک محافظ دیگر احاطه شده است. سختی آنها باعث شده است که مدیران شبکه در نصب و نگهداری نازک و ضخامت مشکل داشته باشند.

کابل های جفت پیچ خورده

جفت پیچ خورده سرانجام در دهه ۱۹۹۰ به عنوان استاندارد پیشرو کابل کشی اترنت ظاهر شد و با ۱۰ مگابیت بر ثانیه شروع شد (۱۰BASE-T ، همچنین به عنوان دسته ۳ یا Cat3 شناخته می شود) ، بعداً با نسخه های بهبود یافته برای ۱۰۰ مگابیت در ثانیه (۱۰۰BASE-TX ، Cat5 و Cat5e) ) و پی در پی سرعت بالاتر تا ۱۰ گیگابیت بر ثانیه (۱۰ گیگابایت-T). کابل های زوج پیچ خورده اترنت حاوی حداکثر هشت (۸) سیم با هم به صورت جفت پیچیده می شوند تا تداخل الکترومغناطیسی به حداقل برسد.

دو نوع اصلی از استاندارد های صنعت کابل جفت پیچ خورده تعریف شده است: Unshielded Twisted Pair (UTP) و Shielded Twisted Pair (STP). کابل های اترنت مدرن به دلیل کمترین هزینه از سیم کشی UTP استفاده می کنند ، در حالی که کابل کشی STP را می توان در برخی دیگر از شبکه ها مانند فیبر توزیع داده رابط (FDDI) یافت.

فیبرهای نوری

به جای سیم های فلزی عایق که سیگنال های الکتریکی را منتقل می کنند ، کابل های شبکه فیبر نوری با استفاده از رشته های شیشه و پالس های نور کار می کنند. این کابل های شبکه علی رغم اینکه از شیشه ساخته می شوند قابل خم شدن هستند. آنها به ویژه در تأسیسات شبکه گسترده (WAN) که در آن از راه دور کابل های زیرزمینی یا فضای باز استفاده می شود و همچنین در ساختمان های اداری که حجم بالای ترافیک ارتباطی در آن مشترک است ، بسیار مفید بوده اند.

دو نوع اصلی از استانداردهای صنعت کابل فیبر نوری تعریف شده است – تک حالت (استاندارد ۱۰۰BaseBX) و چند حالته (استاندارد ۱۰۰BaseSX). شبکه های ارتباطی از راه دور بیشتر متداول از یک حالت برای ظرفیت پهنای باند نسبتاً بالاتر استفاده می کنند ، در حالی که شبکه های محلی به دلیل هزینه کمتری که دارند معمولاً از مولتی مد استفاده می کنند.

کابل های USB

بیشتر کابل های سریال جهانی اتوبوس (USB) یک کامپیوتر را با دستگاه جانبی (صفحه کلید یا ماوس) به جای یک رایانه دیگر متصل می کنند. با این حال ، آداپتورهای ویژه شبکه (که گاهی به آنها دانگل گفته می شود) نیز اجازه می دهند کابل اترنت را به پورت USB بطور غیر مستقیم وصل کنید. کابل های USB دارای سیم کشی جفت پیچ خورده هستند.

کابل های سریال و موازی

از آنجا که بسیاری از رایانه های شخصی در دهه ۱۹۸۰ و اوایل دهه ۱۹۹۰ فاقد قابلیت اترنت بودند و USB هنوز توسعه نیافته بود ، رابط های سریال و موازی (اکنون در رایانه های مدرن منسوخ شده) برای شبکه های رایانه به PC استفاده می شد. به عنوان مثال کابلهای مدل تهی ، به عنوان مثال ، پورتهای سریال دو رایانه شخصی را قادر می سازند انتقال داده ها را با سرعت بین ۰٫۱۱۵ و ۰٫۴۵ Mbps انجام دهند.

کابلهای متقاطع

کابل های مودم Null یکی از نمونه های دسته کابل های متقاطع هستند. کابل متقاطع به دو دستگاه شبکه از همان نوع ، مانند دو رایانه شخصی یا دو سوئیچ شبکه می پیوندد.

استفاده از کابل های متقاطع اترنت به ویژه در شبکه های خانگی قدیمی سالها پیش هنگام اتصال دو رایانه شخصی به طور مستقیم به یکدیگر متداول بود. از نظر خارجی ، کابلهای متقاطع اترنت تقریباً شبیه به معمولی نیستند (که گاهی اوقات آن را مستقیماً صدا نیز می نامند) ، تنها تفاوت قابل مشاهده این است که منظور از سیم های دارای کد رنگی است که در اتصال انتهای کابل ظاهر می شوند. به همین دلیل تولیدکنندگان به همین دلیل علائم تمایز ویژه ای را به کابل های متقاطع خود اعمال می کنند. اما امروزه بیشتر شبکه های خانگی از روترهایی استفاده می کنند که قابلیت متقاطع داخلی را دارند و نیاز به این کابل های ویژه را برطرف می کنند.

انواع دیگر کابل های شبکه

برخی از متخصصان شبکه از اصطلاح کابل patch برای اشاره به هر نوع کابل مستقیم شبکه که برای یک هدف موقت استفاده می شود ، استفاده می کنند. کابلهای کوکس ، جفت پیچ خورده و فیبر نوری انواع کابلهای پچ وجود دارد. آنها همان خصوصیات فیزیکی را با سایر کابل های شبکه به اشتراک می گذارند ، مگر اینکه کابلهای پچ دارای طول کمتری باشند.

سیستم های شبکه پاور لاین از سیم کشی برقی استاندارد یک خانه برای برقراری ارتباط داده با استفاده از آداپتورهای مخصوص متصل به پریزهای دیواری استفاده می کنند.